می تونم با افتخار اعلام کنم،
در این لحظه
تنها دلخوشیم
فنجون قهوه ایه که تو دستمه
شاید چون نداشتن گرمای دستای تو با وجودش داره جبران میشه
به همین سادگی
به همین خوشمزه گی!!!
اینجا می نویسیم چون خسته شده ایم
از آدم های دوزاری که
دو کلمه حرفِ حساب نمی فهمند
وقتی که زل میزنند توی چشمِ ما
و بر و بر نگاهمان می کنند...
خیلی که محترم باشند شاید لبخندی هم تحویل بدهند...
پس...
سلام